Anatomia Szynszyla

Przewód pokarmowy szylek

Trochę anatomii dla zainteresowanych. Opis przewodu pokarmowego : przełyk, żołądek, zachyłek ślepy żołądka, oddźwiernik żołądka, pętla esowata dwunastnicy, zgięcie pierwsze dwunastnicze, odcinek zstępujący dwunastnicy, zgięcie drugie dwunastnicze, odcinek poprzeczny dwunastnicy, zgięcie trzecie dwunastnicy, jelito czcze, jelito kręte, stożek jelita ślepego i krętego, jelito ślepe, odcinek występujący okrężnicy - część węższa i szersza, przejście między odcinkiem szerszym a węższym, odcinek poprzeczny okrężnicy, odcinek zstępujący okrężnicy, prostnica, bańka odbytnicy ; oprócz tego jest jeszcze 5 fałd, do których zalicza się - krętniczo - kątnicza, kątniczo -okrężnicza, międzyokrężnicza 1 i 2, dwunastniczo - okrężnicza, brodawka dwunastnicy i ujście przewodu trzustkowo mniejszego. Dodam, że bardziej zakręconego przewodu pokarmowego u gryzoni nie widziałam :). Pomyślcie więć sami, jak ciężko i długo trwa trawienie każdego ciężko strawnego przysmaku. Szynszyle są zwierzętami roślinożernymi o czym świadczy już sam przewód pokarmowy no i uzębienie, które składa się z 4 siekaczy, 4 przedtrzonowców oraz 12 trzonowców. To taki mały dodatek lecz bardzo istotny. Przetwarzanie pokarmu następuje w dość dużym przewodzie pokarmowym, bo aż ok. 12 razy dłuższym od długości ciała szynszyli. Główne trawienie zachodzi w prostym jednokomórowym żołądku (pojemność ok. 50 cm2), przebiega jednakże w jelitach. Szczególną rolę odgrywa dobrze funkcjonujące jelito ślepe. W porównaniu do innych ssaków, jelito ślepe szynszyli jest lepiej przystosowane do wykorzystania ubogich pasz roślinnych - tworzą się liczne uwypuklenia. Pojemność jelita dorosłego osobnika może osiągnąć ok. 70 cm3, dł. 38 cm. średnica 2,4 cm. Dzięki bogatej florze bakteryjnej włókno jest trawione w jelicie ślepym. Natomiast w jelicie grubym następuje wchłanianie wody i składników pokarmowych. Jelito grube tego zwierzątka jest 2,5 razy dłuższe od jelita cieńkiego. U szynszyli produkuje się dwa rodzaje kału : jeden bogaty w azot, który ponownie zjadają (niewolno im go zabierać jak to niektórzy robią) ; a drugi ubogi w azot i jest usuwany ; Zjadanie przez szynszyle kału nazywane jest koprofagią. Zjawisko to jest natruralnym i ważnym procesem fizjologicznym. Dzięki powtórnemu wprowadzeniu treści do żołądka (koprofagii) mogą lepiej zużytkować to co mają w jelicie. Zwierzęta te zjadaja ok 50% kału nocnego miękkiego. Jest on podobny do treści jelita ślepego. Dzięki temu mogą lepiej zużytkować białko i witaminy. Dzikie szynszyle w warunkach naturalnych odżywiały się suchym i niezawilgoconym pokarmem, dlatego nie chorowały i nie miały wielkich wymagań. Z racji, że wciąż biegały, ułatwiało to im lepszą przemianę materii, wzmagało apetyt. Dlatego tak istotne jest wypuszczanie i ruch dla naszych pupili w domach. Podawanie im karmy spleśniałej, zgniłej, zakażonej, powoduje bardzo szybko różne choroby przewodu pokarmowego lub nawet śmierć. Bardzo istotne jest przechowywanie karm - powinno się je trzymać w ciemnym i suchym miejscu, nie dłużej przechowywać niż miesiąć, zawsze patrzeć na datę, unikać kupowania karmy na wagę, itd. Choroby może wywołać też pokarm niezepsuty wystarczy, że ma nieodpowiedni skład i wywoła zaburzenia pokarmowe, np : pasze soczyste w nieodpowiednich ilościach podawane powodują zaburzenia trawienne, a nawet śmierć. Więc najlepiej ich nie podawać wcale. Siano nieurozmaicone, z łąk przenawożonych lub pryskanych, może zwierzaka również zabić. Dlatego siana im nie żałujmy. Niech mają go dość dużo w klatce, aby miały w czym przebierać. Powinno się kupować sianko świerze jak nabardziej zielonkawe i - obowiązkowo - musi pachnieć. Z racji, że to tylko siano sklepowe, trzeba właśnie i przede wszystkim zwracać na to uwagę.