Pytanie od Magdy

Cześć mam na imię Magda.. :) Mojego szynszyla dostalam na 17 urodziny :) dokladniej 1.01.2011r . bylam bardzooo zaskoczona ponieważ nic nie wiedzialam o tych zwierzętach.. teraz widze że są wspaniale. :).Mój szynszylek nazywa się Sylwuś! Jest strasznym rozrabiaką i kocha gryźć wszystko do czego ma dostęp. Ostatnio pogryzł mi nawet torebkę która leżała na łóżku, oprócz tego moje listewki na ścianach też już mają dziury.. ;p ale trudno. temu zwierzakowi wszystko się wybacze. :) przy okazji jak już pisze chciałabym zadać kilka pytań:

1. Czy są jakieś dobre odstraszacze do mebli i kabli żeby można było zapobiec temu ciągłemu gryzieniu?

2. Co innego można dawać szynszylowi żeby zajmował sie gryzieniem tej rzeczy  nie meblami?

(Szynszyla Magdy)

3. Jak oswoić szynszyla żeby nie uciekał od ludzi? (bo jak narazie Sylwuś podchodzi tylko do mnie a jak przyjdzie ktos inny do pokoju to chowa sie pod łóżko) :(

4. Czy da się coś zrobić żeby szynszyl sikał w klatce a nie na moim łóżku i podłodze?

5. Jakimi zabawkami lubią się bawić i jak można ich wykonać..

                                                                 (Szynszyla Magdy)

Jak na rzie nie mam więcej pytań . :) Czekam na odpowiedz!  Pozdrawiam :)

Zachęcamy do nadsyłania zdjęć swoich Szynszyli

Zdjęcie można nadsyłać w taki sam sposób jak prośbę o pomoc na e mail perunia@g.pl


Najładniejsze zdjęcia są wybierane i umieszczane w postach na Blogu.

                                        (Na zdjęciu moja Szynszyla : Pufcio )
Można równocześnie wysłać prośbę o pomoc i zdjęcie w ten sposób post z twoim pytaniem zostanie wzbogacony o zdjęcie twojego szynszyla. Pozdrawiam: Kasia

Podstawowe Pytania

1) Ile wynosi przeciętna cena szynszylka ? 
2) Czy szynszyla szybko się zaprzyjaźnia z domownikami oraz jego Panem ? 
3) Czy szynszyl wydaje z siebie jakie kolwiek odgłosy jak np. ¦winka morska (pisk)? 
4) Jakie są minimalne rozmiary klatki w ktorych to miluśkie stworzonko mogło by zamieszkać? 
5) Czy szynszyl je trawe i czy moze zostać wystawiony na polu jesli jest trochę bardziej niz ciepło ? 

Odp:


80/60/50 to najmniejsze wymiary klatki, szylka kupisz już od 5Ozł za standarda (na aukcjach w internecie) do 5OO - za Fioletowego szynszyla w sklepie zoologicznym (np. w kakadu) 
są jeszcze ebony, czarne aksamitne, białe, beżowe, łaciate itp.  
co do zaprzyjaźniania to bardzo różnie, zalezy tez skad wezmiesz zwierzaka, na fermie czy w sklepie zoologicznym ma on mniejszy kontakt z człowiekiem niz np. w domowej hodowli. 
Co do odgłosów wydają całą masę i to bardzo różne  (tu możesz ich posłuchać:http://www.chinchilla-sounds.de/index_en.htm ) 
5) Czy szynszyl je trawe i czy moze zostać wystawiony na polu jesli jest trochę bardziej niz ciepło ? 
raczej nie, one powinny jeść suche rośliny, od innych mogą dostać wzdęcia, rozwolnienia lub nawet zdechnąć. Co innego zjeść pare listków koniczyny a co innego najesc się do oporu różnych roślin - pozniej nawet nie będzie wiadomo co konkretnie mu zaszkodziło - co może utrudnić leczenie.

Co zrobić gdy Szynszyla sika po pokoju

1. Zaobserwuj w którym miejscu najczęściej sika na łóżku (róg łóżka, poduszka, na środku łóżka). 
2. Połóż w to miejsce grubo złóżony ręcznik, ścierkę, koc - coś po czym mogą sikać, a Tobie nie szkoda, że się zniszczy. 
3. Wykładaj ten ręcznik przez kilka dni z rzędu, żeby szynszyl się przyzwyczaił do tego, że on leży w tym miejscu. 

4. Po kilku (kilkunastu) dniach spróbuj przesuwać ten ręcznik po kilka centymetrów dalej (nie więcej niż 10 - szynszyl ma pamięć do miejsc, więc nie możesz drastycznie zmienić miejsca położenia ręcznika) aż wreszcie uda się go położyć na podłogę.

Pytanie czytelnika - Pomagajmy razem ;)

od 1 stycznia mam w pokoju szynszylka... i nie wiem jak nauczyc go żeby nie gryzl mi kabli.. jak go wypuszczam zeby sobie pobiegał zawsze jest tak ze biegnie za komputer i zajmuje sie kablami albo okladkami ksiazek ktore na nim stoja... niewiem co z tym zrobić! jesli to nie problem bardzo bym prosila o rady na ten temat.. :) z gory wielkie dzieki..

Czekam na odpowiedź :

(Odpowiadajcie w komentarzach )

Pomoc

Masz problem z swoją szynszylą ? Potrzebujesz pomocy ? Napisz na perunia@g.pl 
opisz problem a my przedstawimy go na Blogu .  Może któryś z użytkowników wie jak ci pomóż? 

























Wysyłając e mail napisz , że zgadzasz się na opublikowanie twojego pytania na tym Blogu ;)

Karmy

Karma Vitacraft


Karma Animals

Sianko Animals

Ściółki


Granulat Pinio

Piasek

Piasek Pucek

~Nie kupujcie swoim szynszylkom nic co jest z "Vitapol" bo to najgorsza firma !

Każdy kto chce mieć szynszyla powinien wiedzieć kilka szczegółow o nim

A więc tak, jedzienie szynszylowi powinno być podawane co dziennie. Musi być swieże ! Miseczke trzeba też myć co dziennie, szynszylom najlepiej jedzonko podaje się późnym popołudniem, wieczorkiem kiedy szynszyl staje się aktywny.Wodę również musimy zmieniać co dzień, nie możemy dopuścić by w poidełku były glony! Prowadzi to do różnych chorób szynszyli. Szynszylowi powinno się dodatkowo dawać siano, najlepiej co dzień. 

Siana nie należy dawać jako ściółki, ponieważ szynszyl by zjadał siadno razem z odchodami a to może zakonćżyć się chorobą.Zanim kupicie siano najpierw sprawdźcie czy nie jest one zgniłe, mokre ! To może poważnie zaszkodzić szynszylowi. Jeżeli chodzi o klatke nie powinno tam zabraknąć wapnia ani zabawek dla szynszyla. Zwierzak nie może się nudzić! Klatka powinna być duża, aby zwierzątko mogło się swobodnie po niej poruszać. W klatce można też zawiesić kolby, zwierzaki je uwielbiają !


http://nasze-szynszyle.bloog.pl/index.html?id=6105173&title=Hmmm-a-co-powinnismy-wiedziec-o-szynszylu

Szynszyle nie dają spać w nocy! Co zrobić?

Szynszyla najlepiej jak ma dużo zabawek w klatce, po prostu najlepiej jak ma co robić w niej. W dzień możemy się dużo bawić z szynszylem, wtedy będzie zmęczony i 

miejmy nadzieje że pójdzie spać. Dla szynszyla można też dokupić jakieś inne zwierzątko które nie śpi w dzień. Jeżeli szynszyla zaprzyjaźni się z nowym, dziennym domownikiem napewno będzie miał co robić .

Wesołych Świąt

Wesołych Świąt dla wszystkich ludzi i zwierzaków ;D

Życzę wam spokojnych , radosnych ,zdrowych i wesołych 

Świąt spędzonych z rodzinką ;D.

Odmiany barwne szynszyli:

Wyjściową odmianą barwną szynszyli są standardy występujące w trzech odcieniach (jasny, średni i ciemny). W trakcie hodowli tych zwierząt zaczęły pojawiać się odmiany barwne, które rozpowszechniły się wśród hodowców.

Pierwszą barwną mutacją, jaka pojawiła się w hodowli szynszyli była biała dominująca - nazwana Białą Wilsona. Pewnego dnia 1955 roku amerykański hodowca Wilson zobaczył w jednej z klatek nowonarodzonego białego samczyka niezwykle się ucieszył. Był to bowiem pierwszy mutacyjny osobnik jaki pojawił się na świecie, po przeszło 32 latach odkąd Chapman sprowadził pierwsze zwierzęta do USA. Ta spontaniczna mutacja zapoczątkowała nowy etap w hodowli szynszyli - hodowlę odmian zmutowanych. Narodzony wtedy samiec otrzymał słynne już dziś oznaczenie 44 R B 17, a kolejne szynszyle z tej linii nazywano "Białymi Wilsona".

Pierwszy biały samiec trafił do Europy w lecie 1960 roku, zapłacono za niego niebagatelną sumę 15 000 marek niemieckich.
Szynszyle odmiany białej Wilsona są śnieżnobiałe, z żółtawym odcieniem skóry, oczy natomiast mają czarne, co wyraźnie odróżnia je od zwierząt albinotycznych. Z krzyżowania ze standardem otrzymuje się 2/3 potomstwa białego, oraz 1/3 standardowego, czasem jednak można otrzymać też osobniki srebrzyste (White Silver) mozaikowate (Mosaic) oraz platynowe. W naszej hodowli ze skrzyżowania samca standarda z samicą białą Wilsona otrzymaliśmy samczyka mozaikowatego (zdjęcia młodego w galerii).

Inną dominującą mutacją jest beżowa. Pojawiła się ona w 1960 roku u Nick'a Tower'a w USA. Oczy tych zwierząt są czerwone.

Stosunkowo niedawno otrzymaną mutacją dominującą w stosunku do standardowej jest mahoniowa (Ebony) - cechuje się ona prawie czarnym umaszczeniem całego tułowia, łącznie z bokami i brzuchem.

Członkowie MCBA (Mutation Cinchilla Breeders of America) na podstawie swoich dokumentów opisują jeszcze inne mutacje dominujące: Tasco - która pojawiła się na fermie Otto Munn'a w 1964 roku, Busse - zaobserwowaną w 1962 roku na fermie "Angle ranch" oraz French Blue - 1970 rok u hodowcy Jack'a French'a z Kansas.

Najbardziej znaną i najcenniejszą z dominujących mutacji jest jednak czarna aksamitna Gunninga. Charakteryzuje się czarnym umaszczeniem na głowie, karku i grzbiecie, na brzuchu występuje biały pas a boki mają kolor szary standard. Futeko w dotyku jest trochę inne niż u standardów - bardziej aksamitne :) W naszej hodowli występuje czarna aksamitna samiczka (zdjęcia w galerii) oraz doczekaliśmy się aksamitnego młodego samczyka (zdjęcia w galerii).
Węglowa (Charcoal). Zaobserwowana została po raz pierwszy na kilku fermach w Californii, wyglądem bardzo zbliżona jest do mahoniowej jednak ich okrywa włosowa jest mniej jedwabista.

Biała albinotyczna (Albino). Zaobserwowana w początku lat sześćdziesiątych charakteryzuje się zupełnym brakiem pigmentacji włosów, skóry i oczu. Ubarwienie włosów jest zupełnie białe, oczy czerwone.

Biała recesywna (Stone white). Pojawiła się u Paul'a Stone'a z Oklahomy w 1963 roku. Nie cieszy się jednak obecnie zainteresowaniem, ze względu na wadliwą strukturę okrywy oraz wady genetyczne np. częsty wrodzony brak oczu u homozygoty (gen ten nie jest w pełni recesywny). Heterozygoty mają wygląd zbliżony do standardów, z rubinowymi oczami.

Mglista (Misty). Barwa okrywy ciemnoszara, nieczysta. Odmiana ta nie ma większego znaczenia.

Beżowa polska (pp) Pojawiła się na fermie Władysława Rżewskiego w Grywałdzie w 1968 roku. Cechuje ją jasno-beżowa barwa okrywy, biała na brzuchu. Oczy koloru czerwonej porzeczki. Niedawno została zaliczona do naszych odmian rodzimych, ponieważ wyhodowana i rozmnożona została w naszym kraju.

Beżowa recesywna (Sulivan Beige). Pojawiła się we wczesnych latach sześćdziesiątych w hodowli L. Sulivan & C.J. Reynolds. Bardzo podobna do beżowej polskiej.

Beżowa recesywna (Wellman Beige). Ubarwienie nieco ciemniejsze niż u dwóch powyższych, okrywa posiada lekki różowy odcień, oczy ciemnobrunatne.

Szafirowa (Shapphire). Pojawienie się jej datuje się na połowę lat sześćdziesiątych w Indianie na fermie Marle Larsona. Odmiana ta posiada piękne delikatne i gęste futro, z jedwabistym połyskiem i stalowoniebieskim kolorem, zaznaczonym woalem i białym brzuchem. Wadą tych zwierząt jest stosunkowo mała masa ciała - u dorosłych osobników średnio 350 g.

Fioletowa (Violet). Pochodzi z Rodezji pojawiła się w 1967 roku. Posiada ciemnofioletowy grzbiet, szaroniebieski boki i biały brzuch.

Szynszyla w badaniach naukowych

Szynszyla jest często wykorzystywana jako modelowe zwierzę w badaniach nad narządem słuchu, ponieważ zakres słyszenia (który wynosi od 20 Hz do 30 kHz) oraz wielkość ślimaka (część ucha wewnętrznego) są zbliżone do ludzkiego. Inne dziedziny badań naukowych wykorzystujących szynszyle to badania nad chorobą Chagasa, zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi, zapaleniem płuc, listeriozą, a także infekcjami wywoływanymi bakteriami Yersinia i Pseudomonas.

Jednym z pierwszych ludzi, którzy zaczęli hodować szynszyle dla zysku był Jezuita Juan Ignacjo Molina, dzięki któremu w 1810 roku powstał dokładny opis szynszyli. Wielokrotnie próbowano hodować gryzonie w niewoli. Pierwszy rzetelny raport, dotyczący próby hodowli, pochodzi od Federico Alberta, dyrektora zoologiczno-botanicznej stacji badawczej w Chile. W artykule „La Chinchilla” opisał on przypadek Francisco Irrazavala z Santiago, który w 1895 roku otrzymał parę szynszyli, która jeszcze tego samego roku wydała na świat potomstwo. Para kontynuowała reprodukcję aż do wybuchu epidemii w lecie 1896, będącej przyczyną wyginięcia całej hodowli gryzoni.

W ścieraniu zębów pomocne są: drewniane patyki, pumeks oraz specjalne gryzaki. Natomiast nie poleca się drewna cytrusowego i iglaków, ponieważ zawierają dużą ilość żywicy, olejków oraz fenoli, które są toksyczne dla szynszyli. Drewno brzozy, wierzby, jabłoni, manzanity orazsosny (wysuszonej w piecu) jest bezpieczne dla tych gryzoni i mogą je one bez problemu żuć, natomiast spożycie plastikowych elementów może spowodować niedrożność jelit.

W środowisku naturalnym zwierzęta te żyją w koloniach zwanych stadami. Mogą się one rozmnażać o każdej porze roku. Ciąża szynszyli trwa 111 dni, czyli znacznie dłużej niż u innych gryzoni. Ze względu na tak długi okres ciąży młode szynszyli rodzą się z otwartymi oczkami i futerkiem na ciele. Miot jest zazwyczaj mały i przeważnie bliźniaczy.

Umaszczenie szynszyli może być różnorodne, począwszy od szarości, która jest powszechnym i jedynym kolorem występującym w naturze, poprzez biel, beż, heban i wiele innych. Zwierzęta te instynktownie czyszczą swoje futro (kilka razy w tygodniu), biorąc kąpiele w pyle (drobno starty pumeks), w którym się tarzają. W środowisku naturalnym do tego celu wykorzystują drobne skałki wulkaniczne. Pył wnikając w futro gryzonia pochłania tłuszcz i bród. Szynszyli nie kąpie się w wodzie, ponieważ ich futro jest tak gęste, że nie jest w stanie wyschnąć naturalnie, a zatrzymanie wilgoci blisko skóry może się przyczynić do rozwoju grzyba i gnicia futra. Mokre zwierzę powinno być natychmiast wysuszone ręcznikami lub zimnym strumieniem powietrza suszarki. Jednakże gęste futro ma też swoje zalety, na przykład jest odporne na ataki pasożytów takich jak pchły oraz redukuje łupież zwierzęcy, tym samym sprawiając, że szynszyle są hipoalergicznymi gryzoniami.

Pierwsze naukowe badania nad dźwiękami, które wydają szynszyle w swoim środowisku zostały przeprowadzone przez lekarza weterynarii – Dr Bartl z Niemiec. Mówią one o tym, że szynszyle, które są aktywne nocą, wydają dźwięki o wczesnych, porannych godzinach. Natomiast samica szynszyli, która jest zirytowana bądź przestraszona może głośno gdakać i opryskać moczem potencjalnego wroga.

• Ratujmy dzikie szynszyle – Organizacja zajmująca się ochroną szynszyli w ich środowisku naturalnym.
• Opieka nad szynszylami – Informacje o szynszylach.

Wiskacza

Wiskacza (Lagostomus maximus) – gryzoń z rodziny szynszylowatych, jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Lagostomus. Zamieszkuje południowo-wschodnią Boliwię, skrajne tereny zachodniego Paragwaju, większą część Argentyny aż do prowincji Rio Negro.

Charakterystyka ogólna [

Gryzoń o mocnej, krępej budowie, przypominającej królika. Sierść na grzbiecie jest koloru szarego, na szerokiej i zaokrąglonej głowie charakterystyczne czarno-białe pasy. Spód ciała jest białawy. Oczy duże i błyszcząco czarne. Kończyny tylne są dłuższe od przednich. Kończyny przednie mają cztery, zaś tylne trzy palce zakończone długimi pazurami służącymi do kopania. Długi ogon jest puszysty i ciemnej barwy. Wiskacze często siadają na tylnych nogach.

Wymiary 

Długość ciała bez ogona

47-66 cm

Długość ogona

15-20 cm

Waga ciała

2-10 kg (samce prawie dwukrotnie cięższe od samic)

Środowisko życia

Wiskacza zamieszkuje pampasy i obszary zakrzewione na suchych wyżynach od stóp Andów.

Tryb życia 

Gryzonie te są aktywne głównie o zmierzchu. Żyją w budowlach (zwanych przez Argentyńczyków viscacheros^[4]) w grupach liczących 15-30 (czasami 50) osobników (samce żyją pojedynczo). Budowle te składają się z systemu podziemnych korytarzy i nor. Korytarze osiągają długość 20-300 m i mają liczne wejścia. Budowle takie mogą być użytkowane przez długi czas. Budowę systemu nor rozpoczyna samiec po znalezieniu samicy. Wydobytą ziemię usypują w kopiec, który rośnie z upływem lat. Nory kopane są przednimi łapami, natomiast tylne kończyny wyrzucają ziemię na zewnątrz. Budowle znakowane są substancją zapachową. Pomiędzy samcami odbywają się rytualne walki. Polegają one na uderzaniu ogonem i kończynami o ziemię. Jeśli żaden przeciwnik nie ustąpi, dochodzi do krwawego starcia, które prowadzi do poważnych obrażeń walczących zwierząt. Do orientacji w podziemnych korytarzach, służą długie, sztywne włosy czuciowe. Wiskacze żywią się trawami, ziołami i korzeniami roślin.

Rozród 

W subtropikalnych rejonach występowania samice mogą mieć dwa mioty w roku. Ciąża u samic wiskaczy trwa 153 dni. Po tym okresie przychodzi na świat 1-4 młodych o wadze 200 g. Okres laktacji trwa 21 dni. Młodymi opiekują się samice. Dojrzałość płciową samice uzyskują w 8 miesiącu życia, natomiast samce w 15 miesiącu.

Zagrożenie i ochrona 

W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii niskiego ryzyka LC^[3]. W wielu miejscach są traktowane jako szkodniki pastwisk i tępione przez rolników.

Lagidium viscacia

Lagidium viscacia – gatunek ssaka z rodziny szynszylowatych występujący w Ameryce Południowej, w Peru, Boliwii, Chile i Argentynie.

Biotop Żyją na skalistych terenach pokrytych rzadką roślinnością.

Wygląd 

Masa ciała ok. 3 kg. Zwierzę podobne do królika, o miękkim, żółtym lub szarym futrze. Koniec ogona czarny. Długie uszy zakończone kępkami białej sierści.

Tryb życia 

Dzienny tryb życia, najbardziej aktywny o wschodzie i zachodzie słońca. Roślinożerny, zjada każdą roślinność, jaką uda mu się znaleźć.

Rozmnażanie 

Okres godowy trwa od października do grudnia. Po 120-140 dniach ciąży samica rodzi jedno młode. Matka karmi młode mlekiem przez 8 tygodni, chociaż już od pierwszego dnia życia może ono jeść pokarm stały.

Zagrożenie 

Gatunek nie jest bezpośrednio zagrożony wyginięciem, ale liczba osobników spada, ponieważ ludzie polują na niego dla mięsa i skóry.

Szynszyla górska

Szynszyla górska (Chinchilla chinchilla) – gatunek gryzonia z rodziny szynszylowatych. Długość ciała 32-40 cm, ogona 23-32 cm, waga 1,6 kg. Gęste futro o wierzchu czarnym, a spodzie białawym. Długie uszy.

 Żyje w koloniach zamieszkujących tereny skaliste w Andach w środkowym i południowym Peru. Jest roślinożerna i aktywna nocą. Trwająca 3 miesiące ciąża kończy się narodzinami 1-2 młodych, które są w zaawansowanym rozwoju.