Odmiany barwne szynszyli:

Wyjściową odmianą barwną szynszyli są standardy występujące w trzech odcieniach (jasny, średni i ciemny). W trakcie hodowli tych zwierząt zaczęły pojawiać się odmiany barwne, które rozpowszechniły się wśród hodowców.

Pierwszą barwną mutacją, jaka pojawiła się w hodowli szynszyli była biała dominująca - nazwana Białą Wilsona. Pewnego dnia 1955 roku amerykański hodowca Wilson zobaczył w jednej z klatek nowonarodzonego białego samczyka niezwykle się ucieszył. Był to bowiem pierwszy mutacyjny osobnik jaki pojawił się na świecie, po przeszło 32 latach odkąd Chapman sprowadził pierwsze zwierzęta do USA. Ta spontaniczna mutacja zapoczątkowała nowy etap w hodowli szynszyli - hodowlę odmian zmutowanych. Narodzony wtedy samiec otrzymał słynne już dziś oznaczenie 44 R B 17, a kolejne szynszyle z tej linii nazywano "Białymi Wilsona".

Pierwszy biały samiec trafił do Europy w lecie 1960 roku, zapłacono za niego niebagatelną sumę 15 000 marek niemieckich.
Szynszyle odmiany białej Wilsona są śnieżnobiałe, z żółtawym odcieniem skóry, oczy natomiast mają czarne, co wyraźnie odróżnia je od zwierząt albinotycznych. Z krzyżowania ze standardem otrzymuje się 2/3 potomstwa białego, oraz 1/3 standardowego, czasem jednak można otrzymać też osobniki srebrzyste (White Silver) mozaikowate (Mosaic) oraz platynowe. W naszej hodowli ze skrzyżowania samca standarda z samicą białą Wilsona otrzymaliśmy samczyka mozaikowatego (zdjęcia młodego w galerii).

Inną dominującą mutacją jest beżowa. Pojawiła się ona w 1960 roku u Nick'a Tower'a w USA. Oczy tych zwierząt są czerwone.

Stosunkowo niedawno otrzymaną mutacją dominującą w stosunku do standardowej jest mahoniowa (Ebony) - cechuje się ona prawie czarnym umaszczeniem całego tułowia, łącznie z bokami i brzuchem.

Członkowie MCBA (Mutation Cinchilla Breeders of America) na podstawie swoich dokumentów opisują jeszcze inne mutacje dominujące: Tasco - która pojawiła się na fermie Otto Munn'a w 1964 roku, Busse - zaobserwowaną w 1962 roku na fermie "Angle ranch" oraz French Blue - 1970 rok u hodowcy Jack'a French'a z Kansas.

Najbardziej znaną i najcenniejszą z dominujących mutacji jest jednak czarna aksamitna Gunninga. Charakteryzuje się czarnym umaszczeniem na głowie, karku i grzbiecie, na brzuchu występuje biały pas a boki mają kolor szary standard. Futeko w dotyku jest trochę inne niż u standardów - bardziej aksamitne :) W naszej hodowli występuje czarna aksamitna samiczka (zdjęcia w galerii) oraz doczekaliśmy się aksamitnego młodego samczyka (zdjęcia w galerii).
Węglowa (Charcoal). Zaobserwowana została po raz pierwszy na kilku fermach w Californii, wyglądem bardzo zbliżona jest do mahoniowej jednak ich okrywa włosowa jest mniej jedwabista.

Biała albinotyczna (Albino). Zaobserwowana w początku lat sześćdziesiątych charakteryzuje się zupełnym brakiem pigmentacji włosów, skóry i oczu. Ubarwienie włosów jest zupełnie białe, oczy czerwone.

Biała recesywna (Stone white). Pojawiła się u Paul'a Stone'a z Oklahomy w 1963 roku. Nie cieszy się jednak obecnie zainteresowaniem, ze względu na wadliwą strukturę okrywy oraz wady genetyczne np. częsty wrodzony brak oczu u homozygoty (gen ten nie jest w pełni recesywny). Heterozygoty mają wygląd zbliżony do standardów, z rubinowymi oczami.

Mglista (Misty). Barwa okrywy ciemnoszara, nieczysta. Odmiana ta nie ma większego znaczenia.

Beżowa polska (pp) Pojawiła się na fermie Władysława Rżewskiego w Grywałdzie w 1968 roku. Cechuje ją jasno-beżowa barwa okrywy, biała na brzuchu. Oczy koloru czerwonej porzeczki. Niedawno została zaliczona do naszych odmian rodzimych, ponieważ wyhodowana i rozmnożona została w naszym kraju.

Beżowa recesywna (Sulivan Beige). Pojawiła się we wczesnych latach sześćdziesiątych w hodowli L. Sulivan & C.J. Reynolds. Bardzo podobna do beżowej polskiej.

Beżowa recesywna (Wellman Beige). Ubarwienie nieco ciemniejsze niż u dwóch powyższych, okrywa posiada lekki różowy odcień, oczy ciemnobrunatne.

Szafirowa (Shapphire). Pojawienie się jej datuje się na połowę lat sześćdziesiątych w Indianie na fermie Marle Larsona. Odmiana ta posiada piękne delikatne i gęste futro, z jedwabistym połyskiem i stalowoniebieskim kolorem, zaznaczonym woalem i białym brzuchem. Wadą tych zwierząt jest stosunkowo mała masa ciała - u dorosłych osobników średnio 350 g.

Fioletowa (Violet). Pochodzi z Rodezji pojawiła się w 1967 roku. Posiada ciemnofioletowy grzbiet, szaroniebieski boki i biały brzuch.