Karma Vitacraft
Karma Animals
Sianko Animals
Ściółki
Granulat Pinio
Piasek
Piasek Pucek
~Nie kupujcie swoim szynszylkom nic co jest z "Vitapol" bo to najgorsza firma !
środa, 22 grudnia 2010
Karmy
Karma Vitacraft
Karma Animals
Sianko Animals
Ściółki
Granulat Pinio
Piasek
Piasek Pucek
~Nie kupujcie swoim szynszylkom nic co jest z "Vitapol" bo to najgorsza firma !
Każdy kto chce mieć szynszyla powinien wiedzieć kilka szczegółow o nim
A więc tak, jedzienie szynszylowi powinno być podawane co dziennie. Musi być swieże ! Miseczke trzeba też myć co dziennie, szynszylom najlepiej jedzonko podaje się późnym popołudniem, wieczorkiem kiedy szynszyl staje się aktywny.Wodę również musimy zmieniać co dzień, nie możemy dopuścić by w poidełku były glony! Prowadzi to do różnych chorób szynszyli. Szynszylowi powinno się dodatkowo dawać siano, najlepiej co dzień.
Siana nie należy dawać jako ściółki, ponieważ szynszyl by zjadał siadno razem z odchodami a to może zakonćżyć się chorobą.Zanim kupicie siano najpierw sprawdźcie czy nie jest one zgniłe, mokre ! To może poważnie zaszkodzić szynszylowi. Jeżeli chodzi o klatke nie powinno tam zabraknąć wapnia ani zabawek dla szynszyla. Zwierzak nie może się nudzić! Klatka powinna być duża, aby zwierzątko mogło się swobodnie po niej poruszać. W klatce można też zawiesić kolby, zwierzaki je uwielbiają !
http://nasze-szynszyle.bloog.pl/index.html?id=6105173&title=Hmmm-a-co-powinnismy-wiedziec-o-szynszylu
Siana nie należy dawać jako ściółki, ponieważ szynszyl by zjadał siadno razem z odchodami a to może zakonćżyć się chorobą.Zanim kupicie siano najpierw sprawdźcie czy nie jest one zgniłe, mokre ! To może poważnie zaszkodzić szynszylowi. Jeżeli chodzi o klatke nie powinno tam zabraknąć wapnia ani zabawek dla szynszyla. Zwierzak nie może się nudzić! Klatka powinna być duża, aby zwierzątko mogło się swobodnie po niej poruszać. W klatce można też zawiesić kolby, zwierzaki je uwielbiają !
http://nasze-szynszyle.bloog.pl/index.html?id=6105173&title=Hmmm-a-co-powinnismy-wiedziec-o-szynszylu
Szynszyle nie dają spać w nocy! Co zrobić?
Szynszyla najlepiej jak ma dużo zabawek w klatce, po prostu najlepiej jak ma co robić w niej. W dzień możemy się dużo bawić z szynszylem, wtedy będzie zmęczony i
miejmy nadzieje że pójdzie spać. Dla szynszyla można też dokupić jakieś inne zwierzątko które nie śpi w dzień. Jeżeli szynszyla zaprzyjaźni się z nowym, dziennym domownikiem napewno będzie miał co robić .
miejmy nadzieje że pójdzie spać. Dla szynszyla można też dokupić jakieś inne zwierzątko które nie śpi w dzień. Jeżeli szynszyla zaprzyjaźni się z nowym, dziennym domownikiem napewno będzie miał co robić .
niedziela, 19 grudnia 2010
Wesołych Świąt
Wesołych Świąt dla wszystkich ludzi i zwierzaków ;D
Życzę wam spokojnych , radosnych ,zdrowych i wesołych
Świąt spędzonych z rodzinką ;D.
sobota, 18 września 2010
Odmiany barwne szynszyli:
Wyjściową odmianą barwną szynszyli są standardy występujące w trzech odcieniach (jasny, średni i ciemny). W trakcie hodowli tych zwierząt zaczęły pojawiać się odmiany barwne, które rozpowszechniły się wśród hodowców.
Pierwszą barwną mutacją, jaka pojawiła się w hodowli szynszyli była biała dominująca - nazwana Białą Wilsona. Pewnego dnia 1955 roku amerykański hodowca Wilson zobaczył w jednej z klatek nowonarodzonego białego samczyka niezwykle się ucieszył. Był to bowiem pierwszy mutacyjny osobnik jaki pojawił się na świecie, po przeszło 32 latach odkąd Chapman sprowadził pierwsze zwierzęta do USA. Ta spontaniczna mutacja zapoczątkowała nowy etap w hodowli szynszyli - hodowlę odmian zmutowanych. Narodzony wtedy samiec otrzymał słynne już dziś oznaczenie 44 R B 17, a kolejne szynszyle z tej linii nazywano "Białymi Wilsona".
Pierwszy biały samiec trafił do Europy w lecie 1960 roku, zapłacono za niego niebagatelną sumę 15 000 marek niemieckich.
Szynszyle odmiany białej Wilsona są śnieżnobiałe, z żółtawym odcieniem skóry, oczy natomiast mają czarne, co wyraźnie odróżnia je od zwierząt albinotycznych. Z krzyżowania ze standardem otrzymuje się 2/3 potomstwa białego, oraz 1/3 standardowego, czasem jednak można otrzymać też osobniki srebrzyste (White Silver) mozaikowate (Mosaic) oraz platynowe. W naszej hodowli ze skrzyżowania samca standarda z samicą białą Wilsona otrzymaliśmy samczyka mozaikowatego (zdjęcia młodego w galerii).
Inną dominującą mutacją jest beżowa. Pojawiła się ona w 1960 roku u Nick'a Tower'a w USA. Oczy tych zwierząt są czerwone.
Stosunkowo niedawno otrzymaną mutacją dominującą w stosunku do standardowej jest mahoniowa (Ebony) - cechuje się ona prawie czarnym umaszczeniem całego tułowia, łącznie z bokami i brzuchem.
Członkowie MCBA (Mutation Cinchilla Breeders of America) na podstawie swoich dokumentów opisują jeszcze inne mutacje dominujące: Tasco - która pojawiła się na fermie Otto Munn'a w 1964 roku, Busse - zaobserwowaną w 1962 roku na fermie "Angle ranch" oraz French Blue - 1970 rok u hodowcy Jack'a French'a z Kansas.
Najbardziej znaną i najcenniejszą z dominujących mutacji jest jednak czarna aksamitna Gunninga. Charakteryzuje się czarnym umaszczeniem na głowie, karku i grzbiecie, na brzuchu występuje biały pas a boki mają kolor szary standard. Futeko w dotyku jest trochę inne niż u standardów - bardziej aksamitne :) W naszej hodowli występuje czarna aksamitna samiczka (zdjęcia w galerii) oraz doczekaliśmy się aksamitnego młodego samczyka (zdjęcia w galerii).
Węglowa (Charcoal). Zaobserwowana została po raz pierwszy na kilku fermach w Californii, wyglądem bardzo zbliżona jest do mahoniowej jednak ich okrywa włosowa jest mniej jedwabista.
Biała albinotyczna (Albino). Zaobserwowana w początku lat sześćdziesiątych charakteryzuje się zupełnym brakiem pigmentacji włosów, skóry i oczu. Ubarwienie włosów jest zupełnie białe, oczy czerwone.
Biała recesywna (Stone white). Pojawiła się u Paul'a Stone'a z Oklahomy w 1963 roku. Nie cieszy się jednak obecnie zainteresowaniem, ze względu na wadliwą strukturę okrywy oraz wady genetyczne np. częsty wrodzony brak oczu u homozygoty (gen ten nie jest w pełni recesywny). Heterozygoty mają wygląd zbliżony do standardów, z rubinowymi oczami.
Mglista (Misty). Barwa okrywy ciemnoszara, nieczysta. Odmiana ta nie ma większego znaczenia.
Beżowa polska (pp) Pojawiła się na fermie Władysława Rżewskiego w Grywałdzie w 1968 roku. Cechuje ją jasno-beżowa barwa okrywy, biała na brzuchu. Oczy koloru czerwonej porzeczki. Niedawno została zaliczona do naszych odmian rodzimych, ponieważ wyhodowana i rozmnożona została w naszym kraju.
Beżowa recesywna (Sulivan Beige). Pojawiła się we wczesnych latach sześćdziesiątych w hodowli L. Sulivan & C.J. Reynolds. Bardzo podobna do beżowej polskiej.
Beżowa recesywna (Wellman Beige). Ubarwienie nieco ciemniejsze niż u dwóch powyższych, okrywa posiada lekki różowy odcień, oczy ciemnobrunatne.
Szafirowa (Shapphire). Pojawienie się jej datuje się na połowę lat sześćdziesiątych w Indianie na fermie Marle Larsona. Odmiana ta posiada piękne delikatne i gęste futro, z jedwabistym połyskiem i stalowoniebieskim kolorem, zaznaczonym woalem i białym brzuchem. Wadą tych zwierząt jest stosunkowo mała masa ciała - u dorosłych osobników średnio 350 g.
Fioletowa (Violet). Pochodzi z Rodezji pojawiła się w 1967 roku. Posiada ciemnofioletowy grzbiet, szaroniebieski boki i biały brzuch.
Pierwszą barwną mutacją, jaka pojawiła się w hodowli szynszyli była biała dominująca - nazwana Białą Wilsona. Pewnego dnia 1955 roku amerykański hodowca Wilson zobaczył w jednej z klatek nowonarodzonego białego samczyka niezwykle się ucieszył. Był to bowiem pierwszy mutacyjny osobnik jaki pojawił się na świecie, po przeszło 32 latach odkąd Chapman sprowadził pierwsze zwierzęta do USA. Ta spontaniczna mutacja zapoczątkowała nowy etap w hodowli szynszyli - hodowlę odmian zmutowanych. Narodzony wtedy samiec otrzymał słynne już dziś oznaczenie 44 R B 17, a kolejne szynszyle z tej linii nazywano "Białymi Wilsona".
Pierwszy biały samiec trafił do Europy w lecie 1960 roku, zapłacono za niego niebagatelną sumę 15 000 marek niemieckich.
Szynszyle odmiany białej Wilsona są śnieżnobiałe, z żółtawym odcieniem skóry, oczy natomiast mają czarne, co wyraźnie odróżnia je od zwierząt albinotycznych. Z krzyżowania ze standardem otrzymuje się 2/3 potomstwa białego, oraz 1/3 standardowego, czasem jednak można otrzymać też osobniki srebrzyste (White Silver) mozaikowate (Mosaic) oraz platynowe. W naszej hodowli ze skrzyżowania samca standarda z samicą białą Wilsona otrzymaliśmy samczyka mozaikowatego (zdjęcia młodego w galerii).
Inną dominującą mutacją jest beżowa. Pojawiła się ona w 1960 roku u Nick'a Tower'a w USA. Oczy tych zwierząt są czerwone.
Stosunkowo niedawno otrzymaną mutacją dominującą w stosunku do standardowej jest mahoniowa (Ebony) - cechuje się ona prawie czarnym umaszczeniem całego tułowia, łącznie z bokami i brzuchem.
Członkowie MCBA (Mutation Cinchilla Breeders of America) na podstawie swoich dokumentów opisują jeszcze inne mutacje dominujące: Tasco - która pojawiła się na fermie Otto Munn'a w 1964 roku, Busse - zaobserwowaną w 1962 roku na fermie "Angle ranch" oraz French Blue - 1970 rok u hodowcy Jack'a French'a z Kansas.
Najbardziej znaną i najcenniejszą z dominujących mutacji jest jednak czarna aksamitna Gunninga. Charakteryzuje się czarnym umaszczeniem na głowie, karku i grzbiecie, na brzuchu występuje biały pas a boki mają kolor szary standard. Futeko w dotyku jest trochę inne niż u standardów - bardziej aksamitne :) W naszej hodowli występuje czarna aksamitna samiczka (zdjęcia w galerii) oraz doczekaliśmy się aksamitnego młodego samczyka (zdjęcia w galerii).
Węglowa (Charcoal). Zaobserwowana została po raz pierwszy na kilku fermach w Californii, wyglądem bardzo zbliżona jest do mahoniowej jednak ich okrywa włosowa jest mniej jedwabista.Biała albinotyczna (Albino). Zaobserwowana w początku lat sześćdziesiątych charakteryzuje się zupełnym brakiem pigmentacji włosów, skóry i oczu. Ubarwienie włosów jest zupełnie białe, oczy czerwone.
Biała recesywna (Stone white). Pojawiła się u Paul'a Stone'a z Oklahomy w 1963 roku. Nie cieszy się jednak obecnie zainteresowaniem, ze względu na wadliwą strukturę okrywy oraz wady genetyczne np. częsty wrodzony brak oczu u homozygoty (gen ten nie jest w pełni recesywny). Heterozygoty mają wygląd zbliżony do standardów, z rubinowymi oczami.
Mglista (Misty). Barwa okrywy ciemnoszara, nieczysta. Odmiana ta nie ma większego znaczenia.
Beżowa polska (pp) Pojawiła się na fermie Władysława Rżewskiego w Grywałdzie w 1968 roku. Cechuje ją jasno-beżowa barwa okrywy, biała na brzuchu. Oczy koloru czerwonej porzeczki. Niedawno została zaliczona do naszych odmian rodzimych, ponieważ wyhodowana i rozmnożona została w naszym kraju.
Beżowa recesywna (Sulivan Beige). Pojawiła się we wczesnych latach sześćdziesiątych w hodowli L. Sulivan & C.J. Reynolds. Bardzo podobna do beżowej polskiej.
Beżowa recesywna (Wellman Beige). Ubarwienie nieco ciemniejsze niż u dwóch powyższych, okrywa posiada lekki różowy odcień, oczy ciemnobrunatne.
Szafirowa (Shapphire). Pojawienie się jej datuje się na połowę lat sześćdziesiątych w Indianie na fermie Marle Larsona. Odmiana ta posiada piękne delikatne i gęste futro, z jedwabistym połyskiem i stalowoniebieskim kolorem, zaznaczonym woalem i białym brzuchem. Wadą tych zwierząt jest stosunkowo mała masa ciała - u dorosłych osobników średnio 350 g.
Fioletowa (Violet). Pochodzi z Rodezji pojawiła się w 1967 roku. Posiada ciemnofioletowy grzbiet, szaroniebieski boki i biały brzuch.
sobota, 17 lipca 2010
Szynszyla w badaniach naukowych
Szynszyla jest często wykorzystywana jako modelowe zwierzę w badaniach nad narządem słuchu, ponieważ zakres słyszenia (który wynosi od 20 Hz do 30 kHz) oraz wielkość ślimaka (część ucha wewnętrznego) są zbliżone do ludzkiego. Inne dziedziny badań naukowych wykorzystujących szynszyle to badania nad chorobą Chagasa, zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi, zapaleniem płuc, listeriozą, a także infekcjami wywoływanymi bakteriami Yersinia i Pseudomonas.
Jednym z pierwszych ludzi, którzy zaczęli hodować szynszyle dla zysku był Jezuita Juan Ignacjo Molina, dzięki któremu w 1810 roku powstał dokładny opis szynszyli. Wielokrotnie próbowano hodować gryzonie w niewoli. Pierwszy rzetelny raport, dotyczący próby hodowli, pochodzi od Federico Alberta, dyrektora zoologiczno-botanicznej stacji badawczej w Chile. W artykule „La Chinchilla” opisał on przypadek Francisco Irrazavala z Santiago, który w 1895 roku otrzymał parę szynszyli, która jeszcze tego samego roku wydała na świat potomstwo. Para kontynuowała reprodukcję aż do wybuchu epidemii w lecie 1896, będącej przyczyną wyginięcia całej hodowli gryzoni.
W ścieraniu zębów pomocne są: drewniane patyki, pumeks oraz specjalne gryzaki. Natomiast nie poleca się drewna cytrusowego i iglaków, ponieważ zawierają dużą ilość żywicy, olejków oraz fenoli, które są toksyczne dla szynszyli. Drewno brzozy, wierzby, jabłoni, manzanity orazsosny (wysuszonej w piecu) jest bezpieczne dla tych gryzoni i mogą je one bez problemu żuć, natomiast spożycie plastikowych elementów może spowodować niedrożność jelit.
W środowisku naturalnym zwierzęta te żyją w koloniach zwanych stadami. Mogą się one rozmnażać o każdej porze roku. Ciąża szynszyli trwa 111 dni, czyli znacznie dłużej niż u innych gryzoni. Ze względu na tak długi okres ciąży młode szynszyli rodzą się z otwartymi oczkami i futerkiem na ciele. Miot jest zazwyczaj mały i przeważnie bliźniaczy.
Umaszczenie szynszyli może być różnorodne, począwszy od szarości, która jest powszechnym i jedynym kolorem występującym w naturze, poprzez biel, beż, heban i wiele innych. Zwierzęta te instynktownie czyszczą swoje futro (kilka razy w tygodniu), biorąc kąpiele w pyle (drobno starty pumeks), w którym się tarzają. W środowisku naturalnym do tego celu wykorzystują drobne skałki wulkaniczne. Pył wnikając w futro gryzonia pochłania tłuszcz i bród. Szynszyli nie kąpie się w wodzie, ponieważ ich futro jest tak gęste, że nie jest w stanie wyschnąć naturalnie, a zatrzymanie wilgoci blisko skóry może się przyczynić do rozwoju grzyba i gnicia futra. Mokre zwierzę powinno być natychmiast wysuszone ręcznikami lub zimnym strumieniem powietrza suszarki. Jednakże gęste futro ma też swoje zalety, na przykład jest odporne na ataki pasożytów takich jak pchły oraz redukuje łupież zwierzęcy, tym samym sprawiając, że szynszyle są hipoalergicznymi gryzoniami.
Pierwsze naukowe badania nad dźwiękami, które wydają szynszyle w swoim środowisku zostały przeprowadzone przez lekarza weterynarii – Dr Bartl z Niemiec. Mówią one o tym, że szynszyle, które są aktywne nocą, wydają dźwięki o wczesnych, porannych godzinach. Natomiast samica szynszyli, która jest zirytowana bądź przestraszona może głośno gdakać i opryskać moczem potencjalnego wroga.
- Ratujmy dzikie szynszyle – Organizacja zajmująca się ochroną szynszyli w ich środowisku naturalnym.
- Opieka nad szynszylami – Informacje o szynszylach.
Wiskacza
Wiskacza (Lagostomus maximus) – gryzoń z rodziny szynszylowatych, jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Lagostomus. Zamieszkuje południowo-wschodnią Boliwię, skrajne tereny zachodniego Paragwaju, większą część Argentyny aż do prowincji Rio Negro.
Charakterystyka ogólna [
Gryzoń o mocnej, krępej budowie, przypominającej królika. Sierść na grzbiecie jest koloru szarego, na szerokiej i zaokrąglonej głowie charakterystyczne czarno-białe pasy. Spód ciała jest białawy. Oczy duże i błyszcząco czarne. Kończyny tylne są dłuższe od przednich. Kończyny przednie mają cztery, zaś tylne trzy palce zakończone długimi pazurami służącymi do kopania. Długi ogon jest puszysty i ciemnej barwy. Wiskacze często siadają na tylnych nogach.
Wymiary
- Długość ciała bez ogona
- 47-66 cm
- Długość ogona
- 15-20 cm
- Waga ciała
- 2-10 kg (samce prawie dwukrotnie cięższe od samic)
Środowisko życia
Tryb życia
Gryzonie te są aktywne głównie o zmierzchu. Żyją w budowlach (zwanych przez Argentyńczyków viscacheros[4]) w grupach liczących 15-30 (czasami 50) osobników (samce żyją pojedynczo). Budowle te składają się z systemu podziemnych korytarzy i nor. Korytarze osiągają długość 20-300 m i mają liczne wejścia. Budowle takie mogą być użytkowane przez długi czas. Budowę systemu nor rozpoczyna samiec po znalezieniu samicy. Wydobytą ziemię usypują w kopiec, który rośnie z upływem lat. Nory kopane są przednimi łapami, natomiast tylne kończyny wyrzucają ziemię na zewnątrz. Budowle znakowane są substancją zapachową. Pomiędzy samcami odbywają się rytualne walki. Polegają one na uderzaniu ogonem i kończynami o ziemię. Jeśli żaden przeciwnik nie ustąpi, dochodzi do krwawego starcia, które prowadzi do poważnych obrażeń walczących zwierząt. Do orientacji w podziemnych korytarzach, służą długie, sztywne włosy czuciowe. Wiskacze żywią się trawami, ziołami i korzeniami roślin.
Rozród
W subtropikalnych rejonach występowania samice mogą mieć dwa mioty w roku. Ciąża u samic wiskaczy trwa 153 dni. Po tym okresie przychodzi na świat 1-4 młodych o wadze 200 g. Okres laktacji trwa 21 dni. Młodymi opiekują się samice. Dojrzałość płciową samice uzyskują w 8 miesiącu życia, natomiast samce w 15 miesiącu.
Zagrożenie i ochrona
W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii niskiego ryzyka LC[3]. W wielu miejscach są traktowane jako szkodniki pastwisk i tępione przez rolników.
Lagidium viscacia
Lagidium viscacia – gatunek ssaka z rodziny szynszylowatych występujący w Ameryce Południowej, w Peru, Boliwii, Chile i Argentynie.
Biotop Żyją na skalistych terenach pokrytych rzadką roślinnością.
Wygląd
Masa ciała ok. 3 kg. Zwierzę podobne do królika, o miękkim, żółtym lub szarym futrze. Koniec ogona czarny. Długie uszy zakończone kępkami białej sierści.
Tryb życia
Dzienny tryb życia, najbardziej aktywny o wschodzie i zachodzie słońca. Roślinożerny, zjada każdą roślinność, jaką uda mu się znaleźć.
Rozmnażanie
Okres godowy trwa od października do grudnia. Po 120-140 dniach ciąży samica rodzi jedno młode. Matka karmi młode mlekiem przez 8 tygodni, chociaż już od pierwszego dnia życia może ono jeść pokarm stały.
Zagrożenie
Gatunek nie jest bezpośrednio zagrożony wyginięciem, ale liczba osobników spada, ponieważ ludzie polują na niego dla mięsa i skóry.
Szynszyla górska
Szynszyla górska (Chinchilla chinchilla) – gatunek gryzonia z rodziny szynszylowatych. Długość ciała 32-40 cm, ogona 23-32 cm, waga 1,6 kg. Gęste futro o wierzchu czarnym, a spodzie białawym. Długie uszy.
Żyje w koloniach zamieszkujących tereny skaliste w Andach w środkowym i południowym Peru. Jest roślinożerna i aktywna nocą. Trwająca 3 miesiące ciąża kończy się narodzinami 1-2 młodych, które są w zaawansowanym rozwoju.
Żyje w koloniach zamieszkujących tereny skaliste w Andach w środkowym i południowym Peru. Jest roślinożerna i aktywna nocą. Trwająca 3 miesiące ciąża kończy się narodzinami 1-2 młodych, które są w zaawansowanym rozwoju.
Lagostomus
Lagostomus – rodzaj gryzoni z rodziny szynszylowatych, obejmujący gatunki występujące w Ameryce Południowej.
Gatunki
- Lagostomus maximus – wiskacza
Szynszyla duża
(Lagidium peruanus) - przedstawiciel rodziny szynszylowatych. Długość ciała 32-40 cm, ogona 23-32 cm, waga 1,6 kg. Gęste futro o wierzchu czarnym, a spodzie białawym.
Długie uszy. Żyje w koloniach zamieszkujących tereny skaliste w Andach w środkowym i południowym Peru. Jest roślinożerna i aktywna nocą. Trwająca 3 miesiące ciąża kończy się narodzinami 1-2 młodych, które są zaawansowane w rozwoju.
sobota, 3 lipca 2010
Jak się woła do szynszyli?
Nie ma jakiś określonych zwrotów , szynszyle są bd. inteligentne i jeśli jest się tylko cierpliwym można nauczyć je przychodzić na własne imię.
Ewentualnie można też zacmokać , zazwyczaj każdy właściciel na początku ma problemy oswojeniem ale jeśli konsekwentnie się dąży do celu to jest możliwe by szynszyla reagowała na swoje imię .
Czy wypuszczać szynszyle po pokoju ?
Musisz wypuszczać swojego szyla on na pewno czuje się źle zamknęty cały czas w klatce.
Szynszyle są stosunkowo dużymi gryzoniami i pod żadną kanapę czy szafę nie wejdzie, a jak masz duże szpary to je czymś zatkaj, nawet jeżeli ucieknie do innego pomieszczenia to go znajdziesz, to nie igła.
Jeżeli naprawdę boisz się że ucieknie puszczaj go po pokoju ale żeby nie dostał się do innych pomieszczeń zamknij drzwi po prostu. Pilnuj go dokładnie zabezpiecz kable i niebezpieczne przedmioty żeby mu się nic nie stało.
Szynszyle a dziecko
Szynszyla dla dziecka sie nie nadaje. To ruchliwe zwierzę i bardzo wymagające.
Najlepszym zwierzątkiem będzie chyba:
świnka morska, chomik, króliczek.
Szynszyle to nie maskotki dla dziecka! Mniejsze dziecko może je potarnosić.
Czy szynszyle linieją?
Szynszyle "po prostu" się drapią więc bez obaw.
Zdarzylo mi sie czytac o przypadku pchel u szylek, jednak jesli w ogole sie to zdarza, co jest niezwykle rzadkie, sa to
pchly malutkie, inne od psich czy kocich. poznac mozna to przez odgarniecie futerka np na karczku - jesli widac czarny pylek, to mozna podejrzewac pchly. ale powtarzam, praktycznie sie to nie zdarza.
Czy Szynszyle są Agresywne?
Zmiany zachowania w przypadku szynszyli mogą mieć związek ze zmianami hormonalnymi w trakcie cyklu płciowego. Możecie Państwo z jednej strony zaoferować jej więcej ruchu a także rozważyć zakup innego rodzaju klatki i przeanalizować jej wyposażenie.
Jeśli natomiast agresja nie będzie maleć lecz nawet narastać - sugeruję rozważenie zabiegu sterylizacji szynszylki.
Czy Szynszyla Uczula
Istnieją Różne poglądy niektórzy mówią , że szynszyle są antyalergiczne a inni , że jest to bardzo prawdopodobne nie ma takich testów które by to wykazały ale poczytajcie o tym:
Alergeny są to substancje, które mogą wywołać reakcje alergiczne. Układ immunologiczny (odpornościowy) ma za zadanie chronić organizm przed próbami ataku ze strony niebezpiecznych drobnoustrojów, oraz innymi niebezpiecznymi obcymi substancjami.
U niektórych osób układ immunologiczny reaguje nawet na niegroźne obce substancje tak, jak gdyby był to niebezpieczny czynnik. Taką substancję wywołującą nadmierną i nieadekwatną do zagrożenia reakcję odpornościową nazywamy alergenem, a reakcję organizmu - reakcją alergiczną.
W zasadzie alergenem może być każda substancja, z którą organizm ma kontakt(substancje wdychane, dotykane, połykane czy wstrzykiwane). Przy pierwszym kontakcie z daną substancją układ odpornościowy organizmu reaguje wytwarzaniem odpowiednich dla tej substancji przeciwciał. Nie dochodzi wtedy do żadnych reakcji. Przy kolejnym spotkaniu alergeny mogą wywołać patologiczne reakcje alergiczne. Rozpoznanie takiej substancji prowadzącej do objawów alergii nie jest łatwe, jednak jest warunkiem rozpoczęcia leczenia. Ustalenie, co jest alergenem jest możliwe dzięki badaniom laboratoryjnym oraz testom alergicznym.
Znanych jest kilkadziesiąt tysięcy związków mogących wywołać u osób z odpowiednimi predyspozycjami alergię.
Najczęściej spotykane alergeny wziewne:
roztocza kurzu domowego,
pyłki roślin, sierść zwierząt,
zarodniki pleśni,
pierze,
wełna,
pyły w miejscu pracy.
Alergizująco mogą działać także substancje, które maja kontakt ze skórą (monety, metalowe guziki, kosmetyki czy też środki czystości), oraz wprowadzane do organizmu (żywność, leki). Najczęstsze alergeny pokarmowe to mleko krowie, białko jajka kurzego, wołowina, cielęcina, ryby, skorupiaki, orzechy, migdały, owoce cytrusowe, pomidory i czekolada.
Nie jest do końca dla naukowców jasne, co powoduje alergie. Wysuwane są nowe hipotezy, powstają kolejne przypuszczenia. Niektórzy specjaliści wiążą przyrost zachorowań w ostatnich latach z postępem cywilizacyjnym. W otoczeniu człowieka jest coraz więcej substancji wytworzonych sztucznie, nienaturalnych (chemikalia, zatrucie powietrza, przetworzona żywność). Jednak ludzie często są uczuleni również na substancje naturalne np. pyłki roślin, kurz.
Współczesny człowiek coraz dłużej przebywa w pomieszczeniach zamkniętych, zbudowanych z syntetycznych materiałów o sztucznym mikroklimacie. Pojawiają się też hipotezy, że alergie są także ubocznym skutkiem nadmiernej higieny życia. Choroby alergiczne wiążą się z wysokim standardem życia, są o wiele rzadsze w krajach nierozwiniętych.
Niestety pytanie o przyczyny wzrostu zachorowań na choroby alergiczne pozostanie na razie bez jednoznacznej odpowiedzi.
Czytaj więcej: Alergia
Alergeny są to substancje, które mogą wywołać reakcje alergiczne. Układ immunologiczny (odpornościowy) ma za zadanie chronić organizm przed próbami ataku ze strony niebezpiecznych drobnoustrojów, oraz innymi niebezpiecznymi obcymi substancjami.
U niektórych osób układ immunologiczny reaguje nawet na niegroźne obce substancje tak, jak gdyby był to niebezpieczny czynnik. Taką substancję wywołującą nadmierną i nieadekwatną do zagrożenia reakcję odpornościową nazywamy alergenem, a reakcję organizmu - reakcją alergiczną.
W zasadzie alergenem może być każda substancja, z którą organizm ma kontakt(substancje wdychane, dotykane, połykane czy wstrzykiwane). Przy pierwszym kontakcie z daną substancją układ odpornościowy organizmu reaguje wytwarzaniem odpowiednich dla tej substancji przeciwciał. Nie dochodzi wtedy do żadnych reakcji. Przy kolejnym spotkaniu alergeny mogą wywołać patologiczne reakcje alergiczne. Rozpoznanie takiej substancji prowadzącej do objawów alergii nie jest łatwe, jednak jest warunkiem rozpoczęcia leczenia. Ustalenie, co jest alergenem jest możliwe dzięki badaniom laboratoryjnym oraz testom alergicznym.
Znanych jest kilkadziesiąt tysięcy związków mogących wywołać u osób z odpowiednimi predyspozycjami alergię.
Najczęściej spotykane alergeny wziewne:
roztocza kurzu domowego,
pyłki roślin, sierść zwierząt,
zarodniki pleśni,
pierze,
wełna,
pyły w miejscu pracy.
Alergizująco mogą działać także substancje, które maja kontakt ze skórą (monety, metalowe guziki, kosmetyki czy też środki czystości), oraz wprowadzane do organizmu (żywność, leki). Najczęstsze alergeny pokarmowe to mleko krowie, białko jajka kurzego, wołowina, cielęcina, ryby, skorupiaki, orzechy, migdały, owoce cytrusowe, pomidory i czekolada.
Nie jest do końca dla naukowców jasne, co powoduje alergie. Wysuwane są nowe hipotezy, powstają kolejne przypuszczenia. Niektórzy specjaliści wiążą przyrost zachorowań w ostatnich latach z postępem cywilizacyjnym. W otoczeniu człowieka jest coraz więcej substancji wytworzonych sztucznie, nienaturalnych (chemikalia, zatrucie powietrza, przetworzona żywność). Jednak ludzie często są uczuleni również na substancje naturalne np. pyłki roślin, kurz.
Współczesny człowiek coraz dłużej przebywa w pomieszczeniach zamkniętych, zbudowanych z syntetycznych materiałów o sztucznym mikroklimacie. Pojawiają się też hipotezy, że alergie są także ubocznym skutkiem nadmiernej higieny życia. Choroby alergiczne wiążą się z wysokim standardem życia, są o wiele rzadsze w krajach nierozwiniętych.
Niestety pytanie o przyczyny wzrostu zachorowań na choroby alergiczne pozostanie na razie bez jednoznacznej odpowiedzi.
Czytaj więcej: Alergia
OBSŁUGA SZYNSZYLA
1. Szynszyle prowadzą nocny tryb życia co oznacza, że hałasują w nocy. W dzień zazwyczaj śpią lub odpoczywają.
2. Rozsypują trociny, gryzą kable i meble oraz kartki papieru. Dodatkowo "sprzątają" klatkę usuwając trociny, kupki i resztki jedzenia na zewnątrz.
3. Są zwierzętami stadnymi, dlatego najlepiej czują się w towarzystwie innego szynszyla, może być tej samej płci - nie zawsze się gryzą, choć na początku - bardzo często (i samiczki i samczyki).
4. Są płochliwe i bywają nieufne.
5. Są raczej łagodne, nawet jeśli gryzą to zwykle leciutko i ostrzegawczo, mówią "nie ruszaj mnie, nie mam na to ochoty", po dobrym oswojeniu są bardzo komunikatywne. Zdenerwowane lub spłoszone, a czasami także nagle rozbudzone - potrafią ugryźć bardzo silnie (zwłaszcza w czasie rui, gdy samczyki "pilnują samiczki").
6. Posiadanie parki mieszanej wiąże się z wieloma kłopotami oraz dużą odpowiedzialnością, gdyż szylki rozmnażają się dość szybko.
7. Same zwierzęta nie wydzielają zapachu, a ich odchody - jeśli regularnie się im sprząta klatkę np. 2 razy w tygodniu - nie są wyczuwalne (nie dotyczy stanów chorobowych, np. rozwolnienia). Czasami spłoszone samiczki mogą pachnieć lekko moczem, którego zapach przypomina woń Vibovitu.
8. Są absorbujące, zastanów się czy będziesz miała dla nich czas, jeśli nie, mogą zdziczeć i będą nieszczęśliwe. Są to zwierzęta które lubią i śmiem twierdzić nawet, że potrzebują kontaktu z człowiekiem ALE ODPOWIEDNIM!
9. Nie powinny jeść dużo cukrów, tłuszczy i ciężkostrawnej skrobi - zwróć na to uwagę kupując karmę.
10. http://szynszyle.info/forum/index.php?topic=7763.0 - spis szylowych karm z ich cenami i naszymi opiniami, możesz się rozeznać cenowo.
11. Szynszyle MUSZĄ kąpać się w specjalnym piasku (tzw. pyle kąpielowym), są więc bardziej wymagające niż inne gryzonie. Ponadto tak drobny pył w domu może nie być do końca akceptowany przez posiadaczy dużej liczby kompaktów i płyt DVD, osób pedantycznie dbających o porządek itp. W czasie kąpieli pewna część pyłu rozsypuje się wokół piaskownicy, a jeszcze inną potrafią zostawić na podłodze biegając po kąpieli..
12. Są podatne na stres co owocuje gubieniem futerka, łatwo się przegrzewają, nieleczone rozwolnienie, zatwardzenie, wzdęcia a nawet NIEWŁAŚCIWE POŻYWIENIE mogą doprowadzić nawet do śmierci!
13. Mało weterynarzy zna się na tych zwierzątkach, ich listę znajdziesz tu: http://szynszyle.info/forum/index.php?topic=2916.0. Pamiętaj, że przed przyjęciem takiego zwierzątka warto sprawdzić, czy w okolicy i w miejscowości, w której mieszkasz jest weterynarz znający się na szynszylach. Jeśli nie -w razie choroby zwierzątka będziesz musiała jeździć może nawet do odległego miasta, co z kolei wiąże się z kosztami.
14. Żyją do 20 lat (średnio 10 - 15), więc nie jest to zwierze pokroju chomika i decyzję o jego kupnie należy dobrze przemyśleć, tym bardziej, że przywiązują się do człowieka i lepiej żeby nie zmieniały właściciela.
15. Potrzebują dużej klatki, im wyższej tym lepsza - bo kochają skakać, dlatego powinna mieć półeczki Wink.
16. Muszą biegać kilka godzin dziennie!
17. To najkochańsze stworzenia na świecie
18. Hałas w nocy po dwóch miesiącach będzie już niesłyszalny - człowiek się uodparnia i przyzwyczaja, kable można zabezpieczyć a i tak nie każdy szyl je gryzie, meble tak samo, zauważyłam, że wyjątkowo dobre meble to te z litego drewna ale sklejkowe już rzadziej idą w obroty, no i gałązki do podgryzania znacznie niwelują obgryzanie mebli.
19. Czas spędzony z szylami daje duuuużo satysfakcji, zwłaszcza postępy w oswajaniu a i tak co dzień te pomysłowe i inteligentne zwierzątka zaskoczą Cie czymś nowym
20. Są zupełnie nieprzewidywalne i mogą zrobić wszystko, korzystają ze sprytu i inteligencji
21. Często ich zabawy są niebezpieczne (na przykład gdy biegają w łazience, należy bezwarunkowo ZAMKNĄĆ sedes, gdyż mogą łatwo wskoczyć do miski klozetowej i utonąć. Dlatego też należy ich pilnować jak małych dzieci - oczek w głowie
http://szynszyle.info/forum/index.php?topic=7860.0
2. Rozsypują trociny, gryzą kable i meble oraz kartki papieru. Dodatkowo "sprzątają" klatkę usuwając trociny, kupki i resztki jedzenia na zewnątrz.
3. Są zwierzętami stadnymi, dlatego najlepiej czują się w towarzystwie innego szynszyla, może być tej samej płci - nie zawsze się gryzą, choć na początku - bardzo często (i samiczki i samczyki).
4. Są płochliwe i bywają nieufne.
5. Są raczej łagodne, nawet jeśli gryzą to zwykle leciutko i ostrzegawczo, mówią "nie ruszaj mnie, nie mam na to ochoty", po dobrym oswojeniu są bardzo komunikatywne. Zdenerwowane lub spłoszone, a czasami także nagle rozbudzone - potrafią ugryźć bardzo silnie (zwłaszcza w czasie rui, gdy samczyki "pilnują samiczki").
6. Posiadanie parki mieszanej wiąże się z wieloma kłopotami oraz dużą odpowiedzialnością, gdyż szylki rozmnażają się dość szybko.
7. Same zwierzęta nie wydzielają zapachu, a ich odchody - jeśli regularnie się im sprząta klatkę np. 2 razy w tygodniu - nie są wyczuwalne (nie dotyczy stanów chorobowych, np. rozwolnienia). Czasami spłoszone samiczki mogą pachnieć lekko moczem, którego zapach przypomina woń Vibovitu.
8. Są absorbujące, zastanów się czy będziesz miała dla nich czas, jeśli nie, mogą zdziczeć i będą nieszczęśliwe. Są to zwierzęta które lubią i śmiem twierdzić nawet, że potrzebują kontaktu z człowiekiem ALE ODPOWIEDNIM!
9. Nie powinny jeść dużo cukrów, tłuszczy i ciężkostrawnej skrobi - zwróć na to uwagę kupując karmę.
10. http://szynszyle.info/forum/index.php?topic=7763.0 - spis szylowych karm z ich cenami i naszymi opiniami, możesz się rozeznać cenowo.
11. Szynszyle MUSZĄ kąpać się w specjalnym piasku (tzw. pyle kąpielowym), są więc bardziej wymagające niż inne gryzonie. Ponadto tak drobny pył w domu może nie być do końca akceptowany przez posiadaczy dużej liczby kompaktów i płyt DVD, osób pedantycznie dbających o porządek itp. W czasie kąpieli pewna część pyłu rozsypuje się wokół piaskownicy, a jeszcze inną potrafią zostawić na podłodze biegając po kąpieli..
12. Są podatne na stres co owocuje gubieniem futerka, łatwo się przegrzewają, nieleczone rozwolnienie, zatwardzenie, wzdęcia a nawet NIEWŁAŚCIWE POŻYWIENIE mogą doprowadzić nawet do śmierci!
13. Mało weterynarzy zna się na tych zwierzątkach, ich listę znajdziesz tu: http://szynszyle.info/forum/index.php?topic=2916.0. Pamiętaj, że przed przyjęciem takiego zwierzątka warto sprawdzić, czy w okolicy i w miejscowości, w której mieszkasz jest weterynarz znający się na szynszylach. Jeśli nie -w razie choroby zwierzątka będziesz musiała jeździć może nawet do odległego miasta, co z kolei wiąże się z kosztami.
14. Żyją do 20 lat (średnio 10 - 15), więc nie jest to zwierze pokroju chomika i decyzję o jego kupnie należy dobrze przemyśleć, tym bardziej, że przywiązują się do człowieka i lepiej żeby nie zmieniały właściciela.
15. Potrzebują dużej klatki, im wyższej tym lepsza - bo kochają skakać, dlatego powinna mieć półeczki Wink.
16. Muszą biegać kilka godzin dziennie!
17. To najkochańsze stworzenia na świecie
18. Hałas w nocy po dwóch miesiącach będzie już niesłyszalny - człowiek się uodparnia i przyzwyczaja, kable można zabezpieczyć a i tak nie każdy szyl je gryzie, meble tak samo, zauważyłam, że wyjątkowo dobre meble to te z litego drewna ale sklejkowe już rzadziej idą w obroty, no i gałązki do podgryzania znacznie niwelują obgryzanie mebli.
19. Czas spędzony z szylami daje duuuużo satysfakcji, zwłaszcza postępy w oswajaniu a i tak co dzień te pomysłowe i inteligentne zwierzątka zaskoczą Cie czymś nowym
20. Są zupełnie nieprzewidywalne i mogą zrobić wszystko, korzystają ze sprytu i inteligencji
21. Często ich zabawy są niebezpieczne (na przykład gdy biegają w łazience, należy bezwarunkowo ZAMKNĄĆ sedes, gdyż mogą łatwo wskoczyć do miski klozetowej i utonąć. Dlatego też należy ich pilnować jak małych dzieci - oczek w głowie
http://szynszyle.info/forum/index.php?topic=7860.0
Subskrybuj:
Komentarze (Atom)