Szynszyla w badaniach naukowych

Szynszyla jest często wykorzystywana jako modelowe zwierzę w badaniach nad narządem słuchu, ponieważ zakres słyszenia (który wynosi od 20 Hz do 30 kHz) oraz wielkość ślimaka (część ucha wewnętrznego) są zbliżone do ludzkiego. Inne dziedziny badań naukowych wykorzystujących szynszyle to badania nad chorobą Chagasa, zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi, zapaleniem płuc, listeriozą, a także infekcjami wywoływanymi bakteriami Yersinia i Pseudomonas.

Jednym z pierwszych ludzi, którzy zaczęli hodować szynszyle dla zysku był Jezuita Juan Ignacjo Molina, dzięki któremu w 1810 roku powstał dokładny opis szynszyli. Wielokrotnie próbowano hodować gryzonie w niewoli. Pierwszy rzetelny raport, dotyczący próby hodowli, pochodzi od Federico Alberta, dyrektora zoologiczno-botanicznej stacji badawczej w Chile. W artykule „La Chinchilla” opisał on przypadek Francisco Irrazavala z Santiago, który w 1895 roku otrzymał parę szynszyli, która jeszcze tego samego roku wydała na świat potomstwo. Para kontynuowała reprodukcję aż do wybuchu epidemii w lecie 1896, będącej przyczyną wyginięcia całej hodowli gryzoni.

W ścieraniu zębów pomocne są: drewniane patyki, pumeks oraz specjalne gryzaki. Natomiast nie poleca się drewna cytrusowego i iglaków, ponieważ zawierają dużą ilość żywicy, olejków oraz fenoli, które są toksyczne dla szynszyli. Drewno brzozy, wierzby, jabłoni, manzanity orazsosny (wysuszonej w piecu) jest bezpieczne dla tych gryzoni i mogą je one bez problemu żuć, natomiast spożycie plastikowych elementów może spowodować niedrożność jelit.

W środowisku naturalnym zwierzęta te żyją w koloniach zwanych stadami. Mogą się one rozmnażać o każdej porze roku. Ciąża szynszyli trwa 111 dni, czyli znacznie dłużej niż u innych gryzoni. Ze względu na tak długi okres ciąży młode szynszyli rodzą się z otwartymi oczkami i futerkiem na ciele. Miot jest zazwyczaj mały i przeważnie bliźniaczy.

Umaszczenie szynszyli może być różnorodne, począwszy od szarości, która jest powszechnym i jedynym kolorem występującym w naturze, poprzez biel, beż, heban i wiele innych. Zwierzęta te instynktownie czyszczą swoje futro (kilka razy w tygodniu), biorąc kąpiele w pyle (drobno starty pumeks), w którym się tarzają. W środowisku naturalnym do tego celu wykorzystują drobne skałki wulkaniczne. Pył wnikając w futro gryzonia pochłania tłuszcz i bród. Szynszyli nie kąpie się w wodzie, ponieważ ich futro jest tak gęste, że nie jest w stanie wyschnąć naturalnie, a zatrzymanie wilgoci blisko skóry może się przyczynić do rozwoju grzyba i gnicia futra. Mokre zwierzę powinno być natychmiast wysuszone ręcznikami lub zimnym strumieniem powietrza suszarki. Jednakże gęste futro ma też swoje zalety, na przykład jest odporne na ataki pasożytów takich jak pchły oraz redukuje łupież zwierzęcy, tym samym sprawiając, że szynszyle są hipoalergicznymi gryzoniami.

Pierwsze naukowe badania nad dźwiękami, które wydają szynszyle w swoim środowisku zostały przeprowadzone przez lekarza weterynarii – Dr Bartl z Niemiec. Mówią one o tym, że szynszyle, które są aktywne nocą, wydają dźwięki o wczesnych, porannych godzinach. Natomiast samica szynszyli, która jest zirytowana bądź przestraszona może głośno gdakać i opryskać moczem potencjalnego wroga.

• Ratujmy dzikie szynszyle – Organizacja zajmująca się ochroną szynszyli w ich środowisku naturalnym.
• Opieka nad szynszylami – Informacje o szynszylach.

Wiskacza

Wiskacza (Lagostomus maximus) – gryzoń z rodziny szynszylowatych, jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Lagostomus. Zamieszkuje południowo-wschodnią Boliwię, skrajne tereny zachodniego Paragwaju, większą część Argentyny aż do prowincji Rio Negro.

Charakterystyka ogólna [

Gryzoń o mocnej, krępej budowie, przypominającej królika. Sierść na grzbiecie jest koloru szarego, na szerokiej i zaokrąglonej głowie charakterystyczne czarno-białe pasy. Spód ciała jest białawy. Oczy duże i błyszcząco czarne. Kończyny tylne są dłuższe od przednich. Kończyny przednie mają cztery, zaś tylne trzy palce zakończone długimi pazurami służącymi do kopania. Długi ogon jest puszysty i ciemnej barwy. Wiskacze często siadają na tylnych nogach.

Wymiary 

Długość ciała bez ogona

47-66 cm

Długość ogona

15-20 cm

Waga ciała

2-10 kg (samce prawie dwukrotnie cięższe od samic)

Środowisko życia

Wiskacza zamieszkuje pampasy i obszary zakrzewione na suchych wyżynach od stóp Andów.

Tryb życia 

Gryzonie te są aktywne głównie o zmierzchu. Żyją w budowlach (zwanych przez Argentyńczyków viscacheros^[4]) w grupach liczących 15-30 (czasami 50) osobników (samce żyją pojedynczo). Budowle te składają się z systemu podziemnych korytarzy i nor. Korytarze osiągają długość 20-300 m i mają liczne wejścia. Budowle takie mogą być użytkowane przez długi czas. Budowę systemu nor rozpoczyna samiec po znalezieniu samicy. Wydobytą ziemię usypują w kopiec, który rośnie z upływem lat. Nory kopane są przednimi łapami, natomiast tylne kończyny wyrzucają ziemię na zewnątrz. Budowle znakowane są substancją zapachową. Pomiędzy samcami odbywają się rytualne walki. Polegają one na uderzaniu ogonem i kończynami o ziemię. Jeśli żaden przeciwnik nie ustąpi, dochodzi do krwawego starcia, które prowadzi do poważnych obrażeń walczących zwierząt. Do orientacji w podziemnych korytarzach, służą długie, sztywne włosy czuciowe. Wiskacze żywią się trawami, ziołami i korzeniami roślin.

Rozród 

W subtropikalnych rejonach występowania samice mogą mieć dwa mioty w roku. Ciąża u samic wiskaczy trwa 153 dni. Po tym okresie przychodzi na świat 1-4 młodych o wadze 200 g. Okres laktacji trwa 21 dni. Młodymi opiekują się samice. Dojrzałość płciową samice uzyskują w 8 miesiącu życia, natomiast samce w 15 miesiącu.

Zagrożenie i ochrona 

W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii niskiego ryzyka LC^[3]. W wielu miejscach są traktowane jako szkodniki pastwisk i tępione przez rolników.

Lagidium viscacia

Lagidium viscacia – gatunek ssaka z rodziny szynszylowatych występujący w Ameryce Południowej, w Peru, Boliwii, Chile i Argentynie.

Biotop Żyją na skalistych terenach pokrytych rzadką roślinnością.

Wygląd 

Masa ciała ok. 3 kg. Zwierzę podobne do królika, o miękkim, żółtym lub szarym futrze. Koniec ogona czarny. Długie uszy zakończone kępkami białej sierści.

Tryb życia 

Dzienny tryb życia, najbardziej aktywny o wschodzie i zachodzie słońca. Roślinożerny, zjada każdą roślinność, jaką uda mu się znaleźć.

Rozmnażanie 

Okres godowy trwa od października do grudnia. Po 120-140 dniach ciąży samica rodzi jedno młode. Matka karmi młode mlekiem przez 8 tygodni, chociaż już od pierwszego dnia życia może ono jeść pokarm stały.

Zagrożenie 

Gatunek nie jest bezpośrednio zagrożony wyginięciem, ale liczba osobników spada, ponieważ ludzie polują na niego dla mięsa i skóry.

Szynszyla górska

Szynszyla górska (Chinchilla chinchilla) – gatunek gryzonia z rodziny szynszylowatych. Długość ciała 32-40 cm, ogona 23-32 cm, waga 1,6 kg. Gęste futro o wierzchu czarnym, a spodzie białawym. Długie uszy.

 Żyje w koloniach zamieszkujących tereny skaliste w Andach w środkowym i południowym Peru. Jest roślinożerna i aktywna nocą. Trwająca 3 miesiące ciąża kończy się narodzinami 1-2 młodych, które są w zaawansowanym rozwoju.

Lagostomus

Lagostomus – rodzaj gryzoni z rodziny szynszylowatych, obejmujący gatunki występujące w Ameryce Południowej.

Gatunki 

Do rodzaju należy jeden gatunek żyjący współcześnie^[2]:

• Lagostomus maximus – wiskacza

oraz gatunek wymarły^[2]:

• †Lagostomus crassus

Szynszyla duża

(Lagidium peruanus) - przedstawiciel rodziny szynszylowatych. Długość ciała 32-40 cm, ogona 23-32 cm, waga 1,6 kg. Gęste futro o wierzchu czarnym, a spodzie białawym.

 Długie uszy. Żyje w koloniach zamieszkujących tereny skaliste w Andach w środkowym i południowym Peru. Jest roślinożerna i aktywna nocą. Trwająca 3 miesiące ciąża kończy się narodzinami 1-2 młodych, które są zaawansowane w rozwoju.

Jak się woła do szynszyli?

Nie ma jakiś określonych zwrotów , szynszyle są bd. inteligentne i jeśli jest się tylko cierpliwym można nauczyć je przychodzić na własne imię. 

Ewentualnie można też zacmokać , zazwyczaj każdy właściciel na początku ma problemy  oswojeniem ale jeśli konsekwentnie się dąży do celu to jest możliwe by szynszyla reagowała na swoje imię .

Czy wypuszczać szynszyle po pokoju ?

Musisz wypuszczać swojego szyla on na pewno czuje się źle zamknęty cały czas w klatce.

Szynszyle są stosunkowo dużymi gryzoniami i pod żadną kanapę czy szafę nie wejdzie, a jak masz duże szpary to je czymś zatkaj, nawet jeżeli ucieknie do innego pomieszczenia to go znajdziesz, to nie igła. 

Jeżeli naprawdę boisz się że ucieknie puszczaj go po pokoju ale żeby nie dostał się do innych pomieszczeń zamknij drzwi po prostu. Pilnuj go dokładnie zabezpiecz kable i niebezpieczne przedmioty żeby mu się nic nie stało.

Szynszyle a dziecko

Szynszyla dla dziecka sie nie nadaje. To ruchliwe zwierzę i bardzo wymagające. 

Najlepszym zwierzątkiem będzie chyba: 

świnka morska, chomik, króliczek. 

Szynszyle to nie maskotki dla dziecka! Mniejsze dziecko może je potarnosić.

Czy szynszyle linieją?

Szynszyle "po prostu" się drapią więc bez obaw. 

Zdarzylo mi sie czytac o przypadku pchel u szylek, jednak jesli w ogole sie to zdarza, co jest niezwykle rzadkie, sa to 

pchly malutkie, inne od psich czy kocich. poznac mozna to przez odgarniecie futerka np na karczku - jesli widac czarny pylek, to mozna podejrzewac pchly. ale powtarzam, praktycznie sie to nie zdarza.

Czy Szynszyle są Agresywne?

Zmiany zachowania w przypadku szynszyli mogą mieć związek ze zmianami hormonalnymi w trakcie cyklu płciowego. Możecie Państwo z jednej strony zaoferować jej więcej ruchu a także rozważyć zakup innego rodzaju klatki i przeanalizować jej wyposażenie.

Jeśli natomiast agresja nie będzie maleć lecz nawet narastać - sugeruję rozważenie zabiegu sterylizacji szynszylki.

Czy Szynszyla Uczula

Istnieją Różne poglądy niektórzy mówią , że szynszyle są antyalergiczne a inni , że jest to bardzo prawdopodobne nie ma takich testów które by to wykazały ale poczytajcie o tym:


Alergeny są to substancje, które mogą wywołać reakcje alergiczne. Układ immunologiczny (odpornościowy) ma za zadanie chronić organizm przed próbami ataku ze strony niebezpiecznych drobnoustrojów, oraz innymi niebezpiecznymi obcymi substancjami.

U niektórych osób układ immunologiczny reaguje nawet na niegroźne obce substancje tak, jak gdyby był to niebezpieczny czynnik. Taką substancję wywołującą nadmierną i nieadekwatną do zagrożenia reakcję odpornościową nazywamy alergenem, a reakcję organizmu - reakcją alergiczną.
W zasadzie alergenem może być każda substancja, z którą organizm ma kontakt(substancje wdychane, dotykane, połykane czy wstrzykiwane). Przy pierwszym kontakcie z daną substancją układ odpornościowy organizmu reaguje wytwarzaniem odpowiednich dla tej substancji przeciwciał. Nie dochodzi wtedy do żadnych reakcji. Przy kolejnym spotkaniu alergeny mogą wywołać patologiczne reakcje alergiczne. Rozpoznanie takiej substancji prowadzącej do objawów alergii nie jest łatwe, jednak jest warunkiem rozpoczęcia leczenia. Ustalenie, co jest alergenem jest możliwe dzięki badaniom laboratoryjnym oraz testom alergicznym.

Znanych jest kilkadziesiąt tysięcy związków mogących wywołać u osób z odpowiednimi predyspozycjami alergię.
Najczęściej spotykane alergeny wziewne:

roztocza kurzu domowego,
pyłki roślin, sierść zwierząt, 
zarodniki pleśni,
pierze,
wełna,
pyły w miejscu pracy.
Alergizująco mogą działać także substancje, które maja kontakt ze skórą (monety, metalowe guziki, kosmetyki czy też środki czystości), oraz wprowadzane do organizmu (żywność, leki). Najczęstsze alergeny pokarmowe to mleko krowie, białko jajka kurzego, wołowina, cielęcina, ryby, skorupiaki, orzechy, migdały, owoce cytrusowe, pomidory i czekolada.

Nie jest do końca dla naukowców jasne, co powoduje alergie. Wysuwane są nowe hipotezy, powstają kolejne przypuszczenia. Niektórzy specjaliści wiążą przyrost zachorowań w ostatnich latach z postępem cywilizacyjnym. W otoczeniu człowieka jest coraz więcej substancji wytworzonych sztucznie, nienaturalnych (chemikalia, zatrucie powietrza, przetworzona żywność). Jednak ludzie często są uczuleni również na substancje naturalne np. pyłki roślin, kurz.

Współczesny człowiek coraz dłużej przebywa w pomieszczeniach zamkniętych, zbudowanych z syntetycznych materiałów o sztucznym mikroklimacie. Pojawiają się też hipotezy, że alergie są także ubocznym skutkiem nadmiernej higieny życia. Choroby alergiczne wiążą się z wysokim standardem życia, są o wiele rzadsze w krajach nierozwiniętych.

Niestety pytanie o przyczyny wzrostu zachorowań na choroby alergiczne pozostanie na razie bez jednoznacznej odpowiedzi.

Czytaj więcej: Alergia

OBSŁUGA SZYNSZYLA

1.  Szynszyle prowadzą nocny tryb życia co oznacza, że hałasują w nocy. W dzień zazwyczaj śpią lub odpoczywają.
2. Rozsypują trociny, gryzą kable i meble oraz kartki papieru. Dodatkowo "sprzątają" klatkę usuwając trociny, kupki i resztki jedzenia na zewnątrz.
3. Są zwierzętami stadnymi, dlatego najlepiej czują się w towarzystwie innego szynszyla, może być tej samej płci - nie zawsze się gryzą, choć na początku - bardzo często (i samiczki i samczyki).
4. Są płochliwe i bywają nieufne.
5. Są raczej łagodne, nawet jeśli gryzą to zwykle leciutko i ostrzegawczo, mówią "nie ruszaj mnie, nie mam na to ochoty", po dobrym oswojeniu są bardzo komunikatywne. Zdenerwowane lub spłoszone, a czasami także nagle rozbudzone - potrafią ugryźć bardzo silnie (zwłaszcza w czasie rui, gdy samczyki "pilnują samiczki").
6. Posiadanie parki mieszanej wiąże się z wieloma kłopotami oraz dużą odpowiedzialnością, gdyż szylki rozmnażają się dość szybko.
7. Same zwierzęta nie wydzielają zapachu, a ich odchody - jeśli regularnie się im sprząta klatkę np. 2 razy w tygodniu - nie są wyczuwalne (nie dotyczy stanów chorobowych, np. rozwolnienia). Czasami spłoszone samiczki mogą pachnieć lekko moczem, którego zapach przypomina woń Vibovitu.
8. Są absorbujące, zastanów się czy będziesz miała dla nich czas, jeśli nie, mogą zdziczeć i będą nieszczęśliwe. Są to zwierzęta które lubią i śmiem twierdzić nawet, że potrzebują kontaktu z człowiekiem ALE ODPOWIEDNIM!
9. Nie powinny jeść dużo cukrów, tłuszczy i ciężkostrawnej skrobi - zwróć na to uwagę kupując karmę.
10. http://szynszyle.info/forum/index.php?topic=7763.0 - spis szylowych karm z ich cenami i naszymi opiniami, możesz się rozeznać cenowo.

11. Szynszyle MUSZĄ kąpać się w specjalnym piasku (tzw. pyle kąpielowym), są więc bardziej wymagające niż inne gryzonie. Ponadto tak drobny pył w domu może nie być do końca akceptowany przez posiadaczy dużej liczby kompaktów i płyt DVD, osób pedantycznie dbających o porządek itp. W czasie kąpieli pewna część pyłu rozsypuje się wokół piaskownicy, a jeszcze inną potrafią zostawić na podłodze biegając po kąpieli..
12. Są podatne na stres co owocuje gubieniem futerka, łatwo się przegrzewają, nieleczone rozwolnienie, zatwardzenie, wzdęcia a nawet NIEWŁAŚCIWE POŻYWIENIE mogą doprowadzić nawet do śmierci!
13. Mało weterynarzy zna się na tych zwierzątkach, ich listę znajdziesz tu: http://szynszyle.info/forum/index.php?topic=2916.0. Pamiętaj, że przed przyjęciem takiego zwierzątka warto sprawdzić, czy w okolicy i w miejscowości, w której mieszkasz jest weterynarz znający się na szynszylach. Jeśli nie -w razie choroby zwierzątka będziesz musiała jeździć może nawet do odległego miasta, co z kolei wiąże się z kosztami.
14. Żyją do 20 lat (średnio 10 - 15), więc nie jest to zwierze pokroju chomika i decyzję o jego kupnie należy dobrze przemyśleć, tym bardziej, że przywiązują się do człowieka i lepiej żeby nie zmieniały właściciela.
15. Potrzebują dużej klatki, im wyższej tym lepsza - bo kochają skakać, dlatego powinna mieć półeczki Wink.
16. Muszą biegać kilka godzin dziennie!
17. To najkochańsze stworzenia na świecie 
18. Hałas w nocy po dwóch miesiącach będzie już niesłyszalny - człowiek się uodparnia i przyzwyczaja, kable można zabezpieczyć a i tak nie każdy szyl je gryzie, meble tak samo, zauważyłam, że wyjątkowo dobre meble to te z litego drewna ale sklejkowe już rzadziej idą w obroty, no i gałązki do podgryzania znacznie niwelują obgryzanie mebli.
19. Czas spędzony z szylami daje duuuużo satysfakcji, zwłaszcza postępy w oswajaniu a i tak co dzień te pomysłowe i inteligentne zwierzątka zaskoczą Cie czymś nowym 
20. Są zupełnie nieprzewidywalne i mogą zrobić wszystko, korzystają ze sprytu i inteligencji
21. Często ich zabawy są niebezpieczne (na przykład gdy biegają w łazience, należy bezwarunkowo ZAMKNĄĆ sedes, gdyż mogą łatwo wskoczyć do miski klozetowej i utonąć. Dlatego też należy ich pilnować jak małych dzieci - oczek w głowie 


http://szynszyle.info/forum/index.php?topic=7860.0

Czy szynszyla może zaraźić się grzybicą od człowieka lub psa??

Tak, szylek może zarazic sie grzybicą, a nawet jest bardzo podatny, ze wzgledu na grube (mało przewiewne futro). Grzybica roznosi się niesamowicie, kota nie nalezy przytulac do końca leczenia, a 

ubrania nalezy czsto zmieniać, myc ręce, strzyżenia zarażonego miejsca dokonywac na otwartym powietrzu -nie w domu, no i ogólnie nie nalezy dopuscic zeby zwierzaki sie ze soba stykały do końca leczenia.

Wykoty

Szynszyle nie są zwierzętami zbyt plennymi. Samice kocą się średnio 2 razy w roku i w miocie mają najczęściej 1-3 młodych. Ciąża trwa długo, bo średnio aż 111 dni.Wykoty nie są związane z porami roku, ale ich nasilenie występuje na wiosnę.

Czynności po stwierdzeniu wykotu:                                      

1. Ocena stanu samicy i młodych

2. Zamykamy dostęp do kąpieli na 2 tygodnie

3. Wejście samca przez ok. 4 dni zostawiamy otwarte / samice są często kryte po wykocie/,                    

    potem aż do odsadzenia młodych zamykamy wejście

Młode szynszyle odsadza się od matki po ok.7 tygodniach. Początkowo można je trzymać po 2-3 w jednej klatce /do 3 miesięcy/.

Niezbędne prace na fermie

  Codzienne czynności na fermie szynszyli nie są zbyt czasochłonne ani uciążliwe. Należy je wykonywać możliwie o tej samej porze, najlepiej po południu lub wieczorem – należy pamiętać, że szynszyle są zwierzętami nocnymi.

Czynności codzienne:

1. Uzupełnianie granulatu w karmnikach w zależności od potrzeb /szczególnie należy zwrócić 

     uwagę na samice kotne i karmiące/

2.  Wymiana wody

3.  Obserwacja zachowania i wyglądu zwierząt

4.  Sprawdzenie, czy nie urodziły się młode

2-3 razy w tygodniu podajemy siano i kąpiemy zwierzęta /krótko,5-10 min/.

Co tydzień trzeba zmienić folię lub wyczyścić tace /usunąć odchody, ewentualnie wymyć i nasypać nowych wiór/.

Raz na ok.3 miesiące należy przesiać i uzupełnić pył kąpielowy

Klatki typu SWOS – system chowu na ściółce

Klatki tego typu przeznaczone są wyłącznie do chowu na ściółce /wióry/. Nie wymagają stelaży, gdyż można je stawiać piętrowo bezpośrednio jedna na drugiej. Od wcześniej omawianych klatek różnią się wymiarami /84x40x50cm/ i  przebiegiem samca umieszczonym z przodu. Dodatkowo są wyposażone w półki wypoczynkowe. Klatki te zapewniają lepsze warunki szczególnie dla kocących samic, zaś półka daje zwierzętom większe poczucie bezpieczeństwa.Samice spędzają na nich większość czasu. Umieszczenie korytarza samca z przodu także wydaje się lepszym rozwiązaniem. Minusem tego systemu jest większa pracochłonność /konieczność cotygodniowej wymiany wiór/, dlatego klatki te najlepiej sprawdzają się na niedużych fermach – do 100 samic.

Do odchowu młodych można stosować klatki niższe /33cm/ i pozbawione korytarza samca.

Klatki typu Raba -system chowu na folii

        

Klatki można umieszczać na listwach lub na stelażach z możliwością ich wysuwania. Dysponując odpowiednimi regałami możemy klatki umieścić piętrowo. Hodowla szynszyli w klatkach ustawionych piętrowo nie wymaga dużej powierzchni, jest ponadto łatwa w obsłudze. Na 10m² można w systemie bateryjnym hodować do 80 szynszyli.

Poziomy klatek są oddzielone od siebie blachą nawozową , na która rozciąga się nieprzemakalną folię. Jest ona rozwijana z wałka znajdującego się na końcu regału. Ponieważ szynszyle dorosłe hodowane są na siatce więc odchody i nieczystości opadaj na folię, która po kilku dniach (w zależności od zanieczyszczenia) jest ściągana do specjalnych pojemników wraz z nieczystościami. Sprzątanie w tym systemie jest bardzo proste, a futro szynszyli nie ulega zabrudzeniu. Folia jest kupowana w postaci taśmy nawiniętej na rolkę. Jest wykorzystywana jednorazowo. Szynszyle młode do 2 miesięcy są odchowywane przy matce na blaszanych tacach nawozowych wypełnionych wiórami. Tacę i wióra zapewniają lepszą ciepłotę, zmniejszają ilość kontuzji i upadków, lecz chów jest pracochłonny, gdyż minimum raz w tygodniu tace muszą być czyszczone , a wióra wymienione. Omawiane klatki są uniwersalne, każda z nich może służyć dla rodzin i do odchowu młodych.

Z tyłu klatki, u sufitu mocowany jest korytarz dla samca, w nim zasuwany otwór o średnicy <7cm. Istnieje możliwość przedłużenia go w połączonych ze sobą w zestawach podwójnych klatek. Są one podwieszane na dwóch listwach prowadzących, które wsuwa się w otwory szyn. Szyny są częścią regału, w nie także wsuwana jest blacha nawozowa. Regał dla zestawu 4+1 ma długość 194 cm, głębokość 60cm, wysokość 150 cm (3 piętra), 190 cm (4 piętra) lub 230 cm (5 pięter). Pomiędzy klatkami znajduje się dwukomorowa wysuwana wanienka wypełniona pyłem kąpielowym.

Czy szynszyle można przyzwyczaić do spania w łóżku ?

Szynszyle lubia wskakiwac na lozku i wlazic pod koldre, ale nie da sie nauczyc ich spania w jednym miejscu, same sobie wybiora miejscowe ktora im pasuje. 

spanie w dzien w lozku wiazaloby sie z wypuszczaniem jej na caly dzien z klatki a szynszyla podczas spaceru powinna być pod nadzorem .